تبادل
لینک هوشمند
در رفاقت رسم ما جان دادن است / هر قدم را صد قدم پس دادن است
هرکه بر ما تب کند جان میدهیم / ناز او را هرچه باشد میخریم . . .
ما شقایق های باران خورده ایم / سیلی نا حق فراوان خورده ایم
ساقه احساسمان خشکیده است / زخم ها از باد و
طوفان خورده ایم
سرافرازم نمی سازی به دشنامی و پیغامی
اگر صلح است پیغامی وگر جنگ است دشنامی . . .
هرکـس به طریقی دل ما میشکند / بیگانه جدا ، دوست جدا میشکند
بیگانه اگر میشکند حرفی نیست / من در عجبم
دوست چرا میشکند . . .
هر چند که از آینه بی رنگ تر است / از خاطر غنچه ها دلم تنگ تر است
بشکن دل بی نوای ما را ای رفاقت ! / این ساز
شکسته اش خوش آهنگ تر است . . .
بهر امتحان ای دوست گر طلب کنی جان را
برافشانم کز طلب خجل مانی . . .
من از پاکدلانم که زکس کینه ندارم
یک شهر پُر ا ز
دشمن و یک دوست ندارم . . .
دشمن اگر کُشت به دوست می توان گفت
با کی بتوان گفت این که دوست مرا کُشت . . .
طاق شد طاقتم ای دوست، ملامت بگذار
که به اندک
می شکند قلب رقیق . . .
عشق آمد و شد چونم اندر رگ و پوست / تا کرد مرا تهی و پر کرد ز دوست
اجزای وجودم همگی دوست گرفت / نامی است ز من بر من و باقی همه اوست . . .
فریاد
همه از دست دشمن ست
فریاد ما از دل نامهربان دوست . . .
آخر چه شد که این همه نامهربان شدی
چیزی که خوش نداشتم ای
دوست! آن شدی . . .
هبچکس جانا نمی سوزد چراغش تا به صبح
پُر مخند ای دوست بر شب تار کسی . . .
آرزو بد نیست طغیانش بد است
دریا خوب و طوفانش بد است . . .
چه می کشی پی درمان من ای دوست
ما به نمی شویم و تو بدنام می شوی . . .
آنان که جان فدای نگاری نکرده اند
همکارشان مباش که کاری نکرده اند . . .
با ما کج و با خود کج و با خلق خدا کج
آخر
راست بنه ای همه جا کج . . .
بس که
از دوست و ز دنیا دیدم
روشنم گشت که آسایش نابینا چیست . . .
سرنوشتم اگر اینست که می بینم
حکم تغییر قضا را به که باید گفت؟
آی خط خوردگی صفحه پیشانی من!
این همه خط خطا را به که باید گفت . . . ؟
نظرات شما عزیزان:
